KODEKS RODZICA
Zasady, które muszą być stosowane przez rodziców i opiekunów dzieci trenujących w OKS Prawobrzeże
Jaką postawę powinien przyjąć rodzic dziecka, które trenuje w klubie?
Aby Twoje dziecko rozwijało się prawidłowo i z uśmiechem uczęszczało na trening piłki nożnej, zapamiętaj poniższe zasady. Pozwolą one uniknąć nieporozumień oraz sytuacji, które mogą powodować stres u dziecka.
Nie pytaj, które miejsce zajął, ale jakie ma samopoczucie i jak ocenia swoje występy. Daj dziecku odczuć, ze zależy Ci na nim a nie na osiągniętym wyniku. To, że dziecko garnie się do sportu i chętnie przychodzi na zajęcia treningowe już powinno być największym sukcesem.
Kiedy są zwycięstwa, samo sobie poradzi. Czy wygrywa i przegrywa, kochaj swoje dziecko niezależnie zawsze tak samo. Przypominaj dziecku, że jutro też jest dzień i niezależnie od jego porażek i sukcesów świat się nie zawali.
Trzeba się z nich cieszyć, ale nie podkreślaj, że są najważniejsze.
Pozostaw mu miejsce na samodzielność. Dotyczy to zarówno podejmowania decyzji, jak i np. pakowania plecaka na trening, czy noszenia torby, a nawet wiązania butów.
Ciągłe kontrolowanie swojej pociechy na obiektach sportowych, a w szczególności na zajęciach, które mają na celu zapomnienie przez 2h o codzienności, nie jest wskazane.
To ma być jego suwerenna decyzja. Zawsze możesz doradzić, ale nigdy nie naciskaj. Powtarzaj mu zasadę „2xM” – Możesz wygrać, ale nie Musisz.
Nie podważaj jego autorytetu, nie ingeruj w plany i strategie trenerskie. Każdy trener wie, co dla Twojego dziecka jest najlepsze i właściwe. Pamiętaj, że dziecko w domu a w grupie, to dwie inne osoby. Ty patrzysz przez pryzmat dziecka w domu, a trener dziecka w grupie – to istotna różnica.
Uczą szacunku do innych, pokory i skromności. Traktuj je jako element nieodzowny w kształtowaniu mistrza.
Nie daj po sobie poznać, że się denerwujesz i nie pokazuj negatywnych emocji. Nie wchodź w skórę trenera, nie podpowiadaj i nie instruuj, nie sędziuj i nie osądzaj, nie wtrącaj się w strategię planowaną przez trenera. Bądź rodzicem, a nie trenerem, a najlepiej kibicem z dobrym humorem.
Nie wzbudzaj w dziecku poczucia zazdrości i zawiści w stosunku do rywali. Stosuj zasadę FAIR PLAY.
Pozwól, aby sport należał tylko do niego, aby nie był czymś, czego chcą tylko rodzice. Daj możliwość dziecku zrozumieć wartość systematycznej pracy nad samodoskonaleniem i daj szansę realizowania się przez sport.
Najlepiej 15 minut przed lub po zajęciach (lub w dzień kiedy nie ma treningu – unikniecie pośpiechu) w celu wyjaśnienia wątpliwości dotyczących sfery wychowawczej czy osobowej dziecka. Trener nie będzie rozmawiał na tematy czysto sportowe (np. dlaczego to dziecko a nie inne gra, a dlaczego na obronie a nie na ataku itp.). Trener wie co robi i to jest jego zakres działania.
